WALTER MOERS "Miasto Śniących Książek"

 

Walter Moers, jest bardzo popularną postacią w Niemczech. Dzieje się tak pewnie, dlatego, że jest twórcą komiksów, powieści i książek dla dzieci i dorosłych. „Miasto Śniących Książek” otrzymało nawet Nagrodę Fantastyki w 2005 roku.

„Miasto Śniących Książek” od dawna figurowało na moich listach gończych, aż w końcu udało mi się je dopaść i przeczytać. Chciałam osobiście przekonać się, nad czym tak wiele osób się zachwycało, więc czym prędzej zabrałam się do roboty i udało mi się w ciągu zaledwie dwóch dni poznać losy Hildegunsta Rzeźbiarza Mitów.

Osoba, o której mowa, to smok zamieszkujący Twierdzę Smoków, który wyrusza po śmierci swojego ojca poetyckiego, Lancelota Tokarza Sylab, do Miasta Śniących Książek w poszukiwaniu autora pewnego manuskryptu, który raz na zawsze zmienił ich zdanie o wszystkich książkach, jakie do tej pory przeczytali.

Gdy dociera do Miasta, jest podniecony jak dziecko, na każdym kroku natyka się na książki, antykwariaty i wydawnictwa. Raj dla moli książkowych, chciałoby się rzec. Próbując odnaleźć tajemniczego autora, nasz bohater poznaje Kibicera i Przeraźnicę, którzy na widok pokazanego im tekstu, wyrzucają Hildegunsta ze swoich antykwariatów i surowo nakazują mu uciekać z miasta. W końcu smok trafia do Fistomefela Szmejka, który w obawie przed książką zsyła Hildegunsta do katakumb miasta, gdzie prawie na pewno czeka go śmierć.

Ciężko jest streścić fabułę tej książki, bo to, co napisałam jest właściwie samym początkiem, a rozwinięcie dzieje się w katakumbach miasta, z których Hildegunst próbuje się wydostać i gdzie czeka go bardzo wiele niebezpieczeństw.

W książce roi się od tajemniczych stworzeń, jak pająxxxxy, bardzo sympatyczne buchlingi czy książkowe robaki. Najbardziej polubiłam właśnie wymienione przed chwilką buchlingi – małe cyklopy o imionach poetów, których książek uczą się na pamięć.

W opowieści nie znajdziecie przestoju akcji, cały czas coś się dzieje, a historia prze naprzód. Czytelnik nie powinien się zatem nudzić. Ja jednak przez cały czas odczuwałam jakiś niewytłumaczalny niedosyt, może, dlatego, że im dalej posuwała się akcja, tym spokojniejsza była narracja. Nie do końca potrafiłam się w niej więc odnaleźć, brakowało mi tych emocji wyczuwanych na każdej kartce.

Całość oceniam jednak na plus, jest to książka i dla młodszych czytelników i dla tych już średnio zaawansowanych. Myślę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie, ja miałam ochotę na troszkę fantastyki, niecodziennej fabuły z książkami w tle. I tu zaczyna się historia.