ALICE MUNRO "Uciekinierka"

Alice Munro, to kanadyjska pisarka zaliczana do najwybitniejszych żyjących autorek krótkich form prozatorskich. „Uciekinierka” to jej dziesiąty zbiór opowiadań i pierwsza książka przetłumaczona na język polski.

Uroczyście deklaruję, że nie wiem, co się ze mną dzieje – ja, zagorzała przeciwniczka opowiadań, sięgam po nie z własnej nieprzymuszonej woli! Nie wiem nawet, co mnie do tego skłoniło, ale nie żałuję. „Uciekinierka”, to osiem średniej długości opowiadań o kobietach. Zazwyczaj czytelnik poznaje je w czasie przeżywania trudnych dla nich sytuacji życiowych. Tak na przykład Carla nie potrafi uwolnić się od męża, który przytłacza ją swoim sposobem bycia, Grace spotyka się z Maurym, ale tak naprawdę bardziej od niego kocha rodzinną atmosferę w jego domu, a Robin nie może się pogodzić z niespełnioną miłością i błędem, który kiedyś popełniła.

Opowiadania czyta się dosyć sprawnie i szybko, w czym nie małą zasługę ma krój czcionki. Historie są bardzo różne, jedne trafiały do mnie bardziej, inne mniej, ale fakt faktem, przy żadnym z nich się nie nudziłam. Nie ma również mowy o niedosycie, który zazwyczaj odczuwam czytając krótkie formy prozatorskie.

U Alice Munro niezwykle ważne są emocje, które niesamowicie dobrze ukazuje w swojej książce. To coś takiego, dzięki czemu sprawy życia codziennego nabierają głębi, nie są płytkie i mało ważne. Myślę, że w głównej mierze chodzi tutaj o szczegóły, na które zazwyczaj nie zwraca się uwagi.

Czy polecam? Wydaje mi się, że książka jest warta uwagi. Mnie czytało się ją przyjemnie i chętnie poznam więcej książek Alice Munro.