PATRICK SUSKIND "Pachnidło"

Patric Suskind z wykształcenia jest historykiem. „Pachnidło”, to jego debiutancka powieść, która od wielu lat nie schodzi z list bestsellerów i została przełożona na ponad 20 języków. Nic więc dziwnego, że w końcu sięgnęłam po nią i ja.

Zaczęło się tak: usiadłam w autobusie, otwarłam książkę, wzięłam głęboki oddech i… przepadłam. „Pachnidło” właściwie czyta się węchem, tam każda strona cudownie pachnie, bądź też okrutnie śmierdzi. XVIII- wieczna Francja wręcz cuchnie – śmierdzą tam ludzie, zwierzęta i odpady gromadzące się na ulicach i w rynsztokach. Pachną perfumerie, pachną kwiaty i Ci, których stać na pachnidła. Bez zapachu jest tylko jedna osoba, mianowicie Jan Baptysta Grenouille. Człowiek na wskroś dziwny, który cudem uniknął śmierci wśród rybich odpadów i który od dziecka gromadził w sobie wszelkie zapachy. Człowiek, który w nikim nie wzbudzał zaufania, mężczyzna, który był największym geniuszem perfumeryjnym na świecie, i którego obsesją stało się stworzenie najpiękniejszego ze wszystkich zapachów – zapachu dziewicy.

Zazwyczaj nie lubię w książkach rozbudowanych opisów ciągnących się całymi stronami. Tutaj w ogóle mi one nie przeszkadzały. Były interesujące, napełniały mnie zapachami, były po prostu piękne. Jestem oczarowana stylem pisarza i historią, którą udało mu się stworzyć. Co najważniejsze, jest to powieść ponadczasowa i myślę, że jeszcze bardzo długo będzie o niej głośno.

Polecić mogę każdemu – i tym, którzy lubią po prostu dobre powieści, i tym, którzy wolą „mocną” akcję, przede wszystkim jednak miłośnikom zapachów. Niezwykle oryginalna książka służąca rozrywce, ale również skłaniająca do głębszej refleksji.

Ogłoszenie parafialne: Czy ktoś z was jest z Warszawy i miałby ochotę wybrać się na przedpremierowy pokaz filmu "Życie Pi"? Pokaz jest 28 listopada. Jeśli macie ochotę, zasygnalizujcie to w komentarzu, napiszę wam, co należy zrobić :).